هنر در مقام الهیات - از عصر پسامدرن تا قرون وسطی

انسان تصویر و نوا را برای گفتن ناگفتنی های خود برگزید. در متن کتاب مقدس و در واقعه‌ی برج بابل زخمی روانی بر جان آدمی نشست که همواره با او همراه خواهد بود. یعنی رنج حاصلاز فتور و ناتوانی در گفتن آنچه از کلام گریزان است. نقصان ذاتی کلام در ساحت هنر هستی مستقلی برای خود دست و پا کرد و همین سبب شد هنر دیگر صناعتی صرف نباشد و به مجالی در بیان امر ناگفتنی بدل شود. هنر آوردگاه امر ناگفتنی است، همان جایی که کلام یارای رفتن ندارد. آندرئاس آندرئوپولوس در این کتاب این سویه‌ی همچان زنده‌ی هنر را بررسی می کند و می‌کوشد آن را در روزگار ما احیا کند.